Susunlar kilpiğinde bir şiir.

Sonra?,
Sonra ne mi olur?,
Sonra sen gülersin tüm kağıtlar şiir olur.

Sonra sen gülersin siyahlarım kaybolur.

Ve sonra sen gülersin benim karanlığımda güneş doğar.

Sonra sen gülersin bakışlarım sarhoş olur.

Ve sonra sen gülersin adımı dahi unuturum.

Ellerin değmeyecekse papatyaları kuruturum.

Ve kapkaranlık gökyüzünde tek aydınlık bulutsun.

Bir nevi katilimsin gözlerinde vuruldum.

Aklında bulunsun sen sığındığım limansın.

Sayfalarını çevirmeye kıyamadığım bir kitapsın.

Er ya da geç bir kefenle gireceksem toprağa.

Ölüm de senden gelsin kafamdaki silahsın.

Sen geldin sol yanımda yangınları tattın.

Ulan bir güldün bende denge falan kalmadı.

Sen geldin bir kalbimin olduğunu hatırlattın.

Sana gelen şu yollarımda gocunmaz ki adımlarım.

Ziltimde çerçeveli çekindiğimiz resimler.

Ölüm benim peşimdeyken ben senin peşinde.

Ve sen benimleyken şu aklımı kaçırmamak kaçırılmaz.

Deli diyorlar bana boşver ne derlerse desinler.

Sen benim çocukluğum.

Sen benim nefesimsin.

Sen benim tebessümüm.

Geçmeyen tek hevesimsin.

Sen benim dolan gözüm.

Sen benim gülen yüzüm.

Bir insan düşün seni senden daha çok sevebilmiş.

Yollarına karış karış bildiğim şehrisin.

Her savaşın sonrasında kaçtığım evimsin.

Yangınım lan sanah ne olur bir sigara daha yansa.

Her halükarda benimsin.

Karanlık ciğerlerime bembeyaz bir lütuf kokun.

Var olduğun kadar varım eksik sen bende yokum.

Bu şehrin mavilere kıyısı yok fakat denizlere çıkıyor.

Yürüdüğümer yolun sonu.

Sonra sen gülersin tüm kağıtlar şiir olur.

Sonra sen gülersin siyahlarım kaybolur.

Ve sonra sen gülersin benim karanlığımda güneş doğar.

Sonra sen gülersin bakışların sarhoş olur.